„Kino artystów i artystek” to autorska historia kina awangardowego, eksperymentalnego, tworzonego przez osoby, które działały także na innych polach twórczych. Bohaterowie i bohaterki Marcina Giżyckiego są malarzami (Fernand Léger), rzeźbiarzami (August Zamoyski), filozofami (Guy Debord), wokalistkami (Yoko Ono), a przede wszystkim właśnie artystami i artystkami, których nie sposób tak łatwo sklasyfikować. Często działali i działały w wielu dziedzinach, od szeroko pojętych sztuk wizualnych po szeroko pojętą literaturę. Oczywiście nie brak tu także postaci fundamentalnych dla awangardy filmowej, by wymienić choćby Mayę Deren czy Shirley Clarke.
Autor opisuje filmy niemożliwe do znalezienia i podaje trudno dostępne informacje, a jednocześnie oswaja nas z kinem awangardowym. Pokazuje także, że film – który historia sztuki przez dekady traktowała jako zjawisko poboczne – w istocie był ważnym środkiem wypowiedzi artystów i artystek.
Marcin Giżycki proponuje autorską historię kina tworzonego przez artystów i artystki, którzy działali też na innych polach sztuki lub byli związani z głównymi kierunkami sztuki XX wieku. Na pierwszą część książki składają się rozdziały omawiające filmy i twórców związanych z ruchami pierwszej połowy XX wieku, takimi jak kubizm, ekspresjonizm, dadaizm, konstruktywizm i surrealizm.
W części drugiej znajdują się eseje poświęcone wybranym powojennym artystom filmowcom, między innymi Harry’emu Smithowi, Mai Deren, Johnowi Whitneyowi czy członkom ruchu Fluxus.
Giżycki pokazuje, że film – przez dekady traktowany przez historyków sztuki jako boczny tor sztuki współczesnej – był w rzeczywistości jej ważnym środkiem wypowiedzi.
